Het fietsje

Het is voorjaar en woensdagmiddag. Maaike is vrij van school. Ze heeft pas een nieuwe fiets gekregen. Maaike heeft zin om lekker naar buiten te gaan. Na twee weken regen, schijnt eindelijk het zonnetje. Ze is een echt buitenkind, zo gauw het weer een beetje goed is, gaat ze naar buiten om te spelen.
Maaike trekt haar jasje aan, roept haar tegen haar moeder: "Mam, ik ga fietsen!" pakt haar rijwiel en stapt op. Daar gaat ze de straat in.
Ze heeft een broertje, hij heet Patrick. Hij is in de kamer aan het spelen met zijn blokkendoos. Hij stapelt de blokken op, zodat het een toren wordt. Na een tijdje is het bouwwerk klaar en roept hij: "Mam, waar is Maaike?"
Moeder antwoordt: "Maaike is buiten aan het fietsen."
"Ik wil ook buiten fietsen." zegt Patrick. Hij heeft een driewieler.
"Dat is goed. Kom, dan doe ik je jas aan. Je mag wel buiten fietsen, maar je moet wel op de stoep blijven! Hoor je dat?" zegt moeder.
"Ja, mama."
Daar gaat Patrick de stoep op.
Even verder is een pleintje met een speeltuintje waar kinderen uit de buurt spelen. Ook is er een speeltuintje.
Als Patrick daar aankomt, ziet hij Maaike er rond rijden. Ook de buurjongetjes Bart en Benny fietsen er. Kees en Timo zitten op de schommel. Hun fietjes liggen op de grond.
Patrick is een vrolijke jongen die veel durft. Hij rijdt een paar rondjes door de speeltuin. Dan zet hij zijn driewieler neer en loopt naar de glijbaan. Hij klautert erop, gaat zitten, roetsjt naar beneden en roept: "Joehoe!" Dit doet hij een paar keer en hij heeft de grootste lol.
De andere jongens worden door zijn enthousiasme aangestoken en klimmen ook op de glijbaan. Binnen de kortste keren is het één krioelende groep jongens.

Na een tijdje vindt Patrick het wel genoeg en hij loopt naar zijn zus. Maaike stopt even met rondrijden en vraagt: "Wat is er?"
Hij antwoordt: "Mag ik een rondje op jouw fiets?"
Maaike is stomverbaasd. Haar kleine broertje heeft nog nooit op een tweewieler gereden en nu wil hij op de hare. Ze zegt: "Ik vind dit geen goed idee, straks val je en dan is mijn fiets kapot."
Patrick kijkt haar beteuterd aan en zegt verdrietig: "Ik wil ook op een grote fiets. Dat kan ik best."
Dan loopt hij naar Timo en vraagt: "Mag ik op jouw fiets?"
Maar Timo kijkt hem aan en denkt: straks valt hij met mijn fiets. Timo zegt: "Ga eerst maar leren fietsen. Dan mag je op de mijne."
Patrick vindt dit niet leuk. Hij heeft geen zin meer om te spelen. Hij kijkt heel sip en gaat naar huis.
Als hij terugkomt, ziet zijn moeder zijn beteuterde gezichtje en vraagt: "Wat is er mannetje? Wat kijk je sip."
De jongen kijkt zijn moeder aan, begint te huilen en zegt snotterend: "Ik wilde op Maaikes fiets en dat mocht niet. Toen vroeg ik aan Timo of ik op zijne mocht en die vond het ook niet goed. Ik wil net als die anderen op een fiets met twee wielen en niet met drie."
"Ach gossie," zegt zijn moeder "kom eens even bij mama."
Patrick gaat naar zijn moeder die hem even een warme knuffel geeft. "Stil maar, jongen. Weet je wat? Als papa thuis komt, ga je even met hem op Maaikes fiets oefenen. Vind je dat een goed idee?"
Patrick kijkt zijn moeder aan en zijn ogen stralen alweer als hij roept: "Ja, dat is leuk!"

Als Maaike en papa eind van de middag in de kamer zijn, zegt Patrick: "Ik mag van mama op jouw fiets en papa gaat mee."
Vader kijkt moeder aan en ze geven elkaar een knikje, zo van: het is goed.
Maaike zegt niets. Ze vond het wel een beetje zielig dat haar broertje vanmiddag zo verdrietig naar huis ging.
Papa, Maaike en Patrick trekken hun jas aan en gaan naar buiten.
Patrick pakt de fiets van Maaike, maar papa zegt: "Wacht even."
Vader pakt een sleutel en zet het stuur en zadel even lager, zodat Patrick bij de grond kan. Dan gaat de jongen op het rijwiel zitten en begint te trappen. Vader loopt ernaast. Eerst slingert de knul van links naar rechts op de stoep, maar even later rijdt hij netjes heen en weer. Pap kan hem bijna niet bijhouden.
Patrick heeft er lol in. Hij vindt het prachtig.
Maaike vindt het fijn dat haar broertje weer blij is. Als hij is uitgefietst, zet vader het stuur en zadel weer goed voor Maaike. Als ze binnenkomen roept de jongen: "Mama, zie je wel! Ik kan al heel goed fietsen."

Als de kinderen 's avonds op bed liggen en vader en moeder nog in de kamer zitten, zegt pap tegen mam: "Zullen we eens rond kijken voor een fietsje voor Patrick zijn verjaardag? Het duurt nog wel een maand, maar dan hebben we even de tijd om te zoeken."
"Dat is een goed idee."
Drie weken later zegt moeder tegen de kinderen: "Gaan jullie maar even naar de speeltuin. Wij moeten een boodschap doen."
Patrick en Maaike trekken hun jas aan en gaan richting de speeltoestellen.
Patrick loopt naar Timo en zegt: "Ik kan fietsen. Mag ik nu op jouw fiets?"
Timo kijkt Maaike aan en zij antwoordt: "Hij kan het heel goed. Laat hem maar even."
Patrick stapt op het rijwiel en rijdt heen weer. Gelukkig kan hij wel bij de trappers.
De kinderen zijn blij dat ze samen weer plezier hebben.

Als Patrick jarig is, is hij al vroeg op. Hij is nieuwsgierig wat hij vandaag voor zijn verjaardag krijgt. Hij gaat naar de slaapkamer van zijn ouders en roept: "Ik ben jarig!"
Pap en mam doen het licht aan, beginnen het 'Lang zal hij leven' te zingen en geven hem een dikke knuffel.
Vader zegt: "Kom, dan gaan we naar de kamer, daar staat je cadeau."
Met zijn allen gaan ze naar beneden. In de kamer staat een groot ding met een doek erover. Patrick trekt aan het doeken roept: "Wauw, gaaf! Dank je wel pap en mam!" en vliegt zijn ouders om de hals. Daar staat zijn gloednieuwe fiets. Nu kan hij ook op twee wielen rijden. Hij is zo blij en tegen iedereen die komt roept hij: "Ik heb een fiets!"
Alle mensen zijn vrolijk en genieten van de blije Patrick.
Hij rijdt naar de speeltuin en roept: "Jongens, ik heb ook een grote fiets. Kijk maar!"
De kinderen vinden het fijn dat ze nu samen kunnen fietsen.
Ze komen allemaal even wat lekkers halen bij Patrick thuis. De jongen straalt.

Met de deel-knop van uw browser, of met onderstaande koppelingen deelt u deze pagina via sociale media of e-mail.